Czy znacie dzieci, które nie cierpią nosić czapki, dżinsów, skarpetek albo takie, które nienawidzą chodzić boso szczególnie na trawie czy piasku, brudzić się lub lepić z plasteliny? A może w Waszym otoczeniu jest dziecko zatykające uszy na głośne dźwięki, niejadek, czy też mały "niezważacz" potykający się i wpadający na przedmioty? A może wasze dziecko codziennie krzyczy przy czesaniu lub budzi się w nocy bo ma za „dużo” miejsca w łóżku?

 

Tego rodzaju symptomy mogą wskazywać na zaburzenia integracji sensorycznej i wymagają konsultacji z terapeutą integracji sensorycznej.

Objawów dysfunkcji jest oczywiście dużo więcej.

 

Niektóre dzieci odbierają bodźce zbyt mocno – są nadwrażliwe, przez co często unikają nieprzyjemnych dla nich sytuacji, np. czynności pielęgnacyjnych, przebywania w dużej grupie, nadmiernych dźwięków. Takie dzieci sprawiają wrażenie bardzo delikatnych i „nietykalskich” ponieważ nie tolerują różnych faktur, konsystencji, nie lubią dotyku, źle reagują na dźwięki - mogąc zatykać uszy, krzyczeć czy chować się przed odgłosami. Nadrważliwe wzrokowo często mrużą oczy nie lubią jasnego światła, lubią chodzić w okularach przeciwsłonecznych lub w czapce z daszkiem gdy świeci słońce. Dzieci które zbyt mocno odbierają bodźce smakowe i węchowe mogą mieć odruch wymiotny lub odmawiają jedzenia niektórych potraw z uwagi na ich smak, czy zapach. Możemy też spotkać maluchy, które nadmiernie odbierają bodźce pochodzące z ruchu – one z kolei często unikają intensywnego ruchu, boją się nagłych zmian pozycji, preferują zabawy statyczne.

 

Inne odbierają bodźce zbyt słabo – są podwrażliwe i ciągle szukają odpowiedniej stymulacji sensorycznej. Takie dziecko sprawia wrażenie nie męczącego się, nie mającego dość zabaw i wiecznie szkoda im czasu na spanie. Ich interakcje społeczne mają często charakter inwazyjny, a wrażeń sensorycznych często poszukują metodami powszechnie nieakceptowanymi.

Dziecko takie nadmiernie biega, skacze, wierci się na krześle, zderza się z innymi osobami czy przedmiotami,  ociera się o innych, jest hałaśliwe i wszędzie go pełno.

Wkłada różne przedmioty do buzi, wącha nadmiernie różne rzeczy, jedzenie czy osoby. Dzieci potrzebujące nadmiernej stymulacji wzrokowej poszukują wrażeń wzrokowych np. poszukując i wpatrując się przedmioty posiadające migające światełka.

 

Zaburzenia integracji sensorycznej utrudniają codzienne funkcjonowanie dziecka i rodziny –nie wyrasta się z nich, a ich konsekwencją mogą być trudności z przetwarzaniem bodźców zmysłowych, problemy szkolne, niska samoocena czy trudności w relacjach społecznych. Dlatego tak ważnym jest nie ignorować wysyłanych nam przez dzieci sygnałów – odpowiednio wczesna reakcja rodziców i współpraca z terapeutą są w stanie zupełnie rozwiązać albo zdecydowanie złagodzić wyżej wymienione problemy